وقتی حرف از بیماریهای همهگیر در ایران میشود، بیانصافی است اگر از دکتر مارسل بالتازار، اپیدمیولوژیست فرانسوی یاد نکنیم، کسی که در فاصله سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۳۷ خورشیدی ریاست انستیتوپاستور ایران را بر عهده داشت و پس از ترک ایران نیز تا سال ۴۵ مشاور علمی این موسسه بود.
دکتر بالتازار در طی سالها فعالیت خود در ایران توانست به کمک همکاران ایرانی – فرانسویاش همچون دکتر محمود بهمنیار و… از این موسسه واافتاده که وجودش نه به درد دنیای ایرانیان میخورد و نه آخرتشان، سازمانی را برآورد که ریشهکنی طاعون و وبا تنها بخشی از کارنامه درخشان آن باشد.
او در آخرین دستنوشتههایش در ایران نوشته است: روزهای آخر کاریام در ایران چه زیبا و پویا میگذرد؛ علاوه بر تولید، باید در پی بهبود کیفیت واکسن وبا هم باشم. مرحله خشک کردن از طریق انجماد (لیوفیلیزاسیون) در آخرین مرحله ساخت واکسن وبا را تمام کردهام. ساعت یک بامداد است و حالا میتوانم بروم و راحت بخوابم.