روش های برش سنگ های قیمتی

عموما بیشتر جواهرات تراش خورده اجزای مشترکی دارند، مانند تاج ، لبه جواهر و پاویلیون. با این حال بیشتر جواهرات برش خورده در مناطق معینی از جهان، در قسمت پاویلیون تراش های نامنظمی به این شکل دارند ، که تراش ها قرار دادهای نامگذاری رایج را خود به خود به هم میزنند.
جواهرات رایج به شکلی ساخته میشوند که ناظر به سطح رویی، تراش مسطح بالایی تاج (بالاترین قسمت) نگاه میکند تا ببیند نور چگونه جمع شده و برای دیده شدن به سمت او بازتاب شده است.
بیرونی ترین لبه جواهر، کمربند است که با یک فلز از آن قسمت نگه داشته میشود تا در جواهر فروشی یا نمایشگاه هنری قرار بگیرد.پاویلیون قسمت پایینی جواهر است.
اگر تراش های پاویلیون در نقطه ای پایین جواهر متمرکز شوند آن نقطه کالت نامیده میشود.
گاهی اوقات تراش کوچکی در کالت ایجاد میشود که موازی با سطح رویی است. این قسمت تراشِ کالت نامیده می شود.

ارتفاع تاج سنگ قیمتی ( بر اساس درصد قطر فهرست بندی شده است) بسته به نوع برش می تواند از عمیق تا مسطح تغییر کند.
عمق پاویلیون (بر اساس درصد قطر بیان شده است) نیز می تواند متفاوت باشد.
اگر عمق پاویلیون خیلی کم باشد، شما داخل جواهر را خواهید دید، که پنجره ای کردن نامیده می شود و اگر بسیار عمیق باشد جواهر تماما تاریک به نظر خواهد رسید.
تراش های روی پاویلیون اغلب بسیار نامنظم هستند ، گاهی اوقات تاج می تواند کمی منظم تر باشد، اما می تواند به اندازه پاویلیون نیز نامنظم باشد.
کالت در جواهری که بومی برش داده شده، می تواند خارج از مرکز باشد.
این جواهرات عمدا با کالتی که به یک طرف خم شده اند، بریده می شوند. برش دوباره آنها به منظور بهبود کیفیت، معمولا رنگ را قربانی می کند و ارزش آن را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.

برش سنگ های قیمتی : سبک های بریل و اسامی تراش

دو بخش مهم در تجارت وجود دارد که سنگهای قیمتی رنگی را به فروش می رساند – آنهایی که تمرکزشان بر روی الماس است و آنهایی که تمرکزشان بر سنگ های قیمتی رنگی است – و گاهی اوقات این دو گروه نام های مختلفی برای بخش های خاص جواهر می گذارند.
لیستی که در شکل زیر آورده شده، رایج ترین نام هایی است که برای آن تراش ها استفاده می شود.
اگر چه ممکن است ناهماهنگی هایی در توصیف تجارت از برخی تراش ها وجود داشته باشد، اما این اصطلاحات رایج تر هستند، سطح رویی اغلب بزرگترین تراش مرکزی در تاج است.
تاج های اصلی (در تجارت الماس بازل ها گفته می شود) معمولا به شکل کیت هستند و به قسمت بین ستاره ها (تراش های سه گوش لبه سطح رویی) و تراش های شکسته یا کمربند بالایی (لبه های کمربند) اطلاق می شوند. تاج های اصلی معمولا بین لبه سطح رویی و لبه کمربند قرار می گیرند.

انواع تراش سنگ های رنگی وبی رنگ

تراش دهنده های سنگ رنگی به تراش های پاویلیون که نزدیک محدوده کالت است، تراش های کالت می گویند، ممکن است این تراش ها موازی با سطح رویی نباشد (این نوع نشانه گذاری رایج در نمودارهای تولید شده با نرم افزارهای مورد استفاده تراش دهنده ها به نام GemCad استفاده می شود).
تراش های کیت شکل کالت می تواند تراش کیت هم گفته شود. هنگامی که بیش از یک ردیف تراش مثلثی یا کیت شکل بین تراش های کمربند پایینی کالت (و یا تراشهای کالت) وجود دارد، تراش های ردیف های وسط اصلی یا پاویلیون اصلی نامیده می شود.
معمولا با اضافه شدن اغتشاش، مجموعه تراش می تواند در این ناحیه وجود داشته باشد و همه آنها می توانند اصلی نامیده شوند.

سبک های برش سنگ های قیمتی : برش پلکانی

مجموعه تراش عمدتا از برش پلکانی تشکیل شده اند که کلاسیک ترین آنها برش امرالد است.
(شکل زیر را ببینید). هر شکلی را می توان به صورت پلکانی برش داد.
شکل زیر یک برش بیضی شکل را نشان می دهد.
توجه کنید که تراش ها دقیق به هم برخورد نکرده اند و بیشترشان موازی نیستند.
این مورد در بیشتر جواهرات تجاری وجود دارد.
هر چه دقت برش بالاتر باشد، این تراش ها بهتر متصل می شوند.
توجه داشته باشید که آنچه امتداد پایینی مجموعه تراش را شکل می دهد، یک خط در کالت است، نه یک نقطه واحد.
در قسمت پایینی یا همان کالت، این خط غالبا کیل یا خط کیل نامیده میشود.

برش رز دارای سطح پایینی صاف و تاج گنبدشکل به سمت راس است
(شکل زیررا ببینید) که با سه تراش یا بیشتر شکل داده شده است.
برش های رز به این نام هستند زیرا به شکوفه های رز شباهت دارند که برای اولین بار در سده1500برای الماس انجام شد.
تا سده 1800 این سبک برش به جواهرات رنگی اندکی مانند مارکسیت و گارنت منتقل شد.
اخیرا در تعدادی از سنگهای رنگی دیگر رواج پیدا کرده است.
شکل زیر برش رز که از برش الماس در سده 1500 آغاز شد جدیدا برای سنگ های رنگی رایج شده است.