سال ٥٨ مناظره اي داغ بين مهندس بازرگان و شهيد بهشتي تحت عنوان تخصص بالاتر است يا تعمد و تقوا! برگزار شد و بازرگان اعتقاد داشت تخصص بهتر است. در لابلاي بحث مرحوم بازرگان سوالي از شهيد بهشتي پرسيد: آقاي دكتر فرض كنيم كه قصد داريد با اتوبوس از شهري به تهران بياييد، راننده اي داريم كه جاده را مثل كف دست ميشناسه ولي اهل همه جور معصيتي ست و راننده ديگري كه تازه كار است ولي بسيار متدين و اهل دين است شما خانواده تون رو با كدام راننده راهي ميكنيد؟ در اين هنگام شهيد بهشتي مكثي طولاني كرد و سپس به علامت تاييد نظر مرحوم بازرگان بزرگوارانه فرمودند اقا من ديگر صحبتي ندارم! هر چند مرحوم بازرگان برنده اين مناظره بود ولي اين پارادوكس هيچ گاه براي شخص بنده حل نشد و همواره احساسم ميگفت كه قطعا تقوا و تعهد بالاتر است! تا اينكه پست بسيار قشنگي ديدم با اين مضمون: از شهيد چمران سوال كردند آقاي دكتر تقوا بالاتر است يا تخصص!؟ شهيد چمران فرمودند: تقوا بالاتر است! ولي اگر كسي تخصص كاري را نداشته باشد و منصبي را قبول كند، قطعا انسان بي تقوايي است