آسانسورهای سنتی یکی از عواملی هستند که محدودیتهای اندازه را در آسمان خراشها قرار میدهند. در حالی که آنها تنها عامل نیستند و عناصر طراحی مانند قدرت خاک و مصالح ساختمانی اثر مهمی در حد ارتفاع دارند ، آسانسورها یک جزء مهم برای تصمیمگیری در مورد ارتفاع یک ساختمان هستند. آسانسورهای سنتی با استفاده از سیم بکسل ، ماشینهای مبتنی بر کشش هستند که به صورت عمودی حرکت میکنند تا مردم و محموله را از طبقه ای به طبقه دیگر انتقال دهند. کابین آسانسور توسط یک کابل فولادی که به یک قرقره وصل شده است و توسط یک وزنه تعادل پشتیبانی می شود، به حالت تعلیق درآمده است.
تمام اشیاء تا حدی ارتعاشی هستند، اما ماهیت این طراحی و تنش در این طناب باعث میشود آسانسورها به سرعت فرکانس تشدید خود آسیب پذیر شوند. ارتعاش خودش چیز بدی نیست. این مسئله زمانی اتفاق میافتد که اشیاء به فرکانس طبیعی یا تشدید میرسند، زیرا دامنه ارتعاش بسیار بیشتر است. فرکانس طبیعی طناب به طول وابسته است، اما طول کابل به طور مداوم در حال تغییر است. این باعث میشود که کنترل اینکه آیا طناب به فرکانس طبیعی خود برسد یا خیر، سخت شود. علاوه بر این، طنابهای آسانسور دارای ویژگیهای تعدیل بسیار کم میباشد. خواص تعدیل دامنه موج را با زمان کاهش میدهد. بدون تعدیل، امواج به طور نامحدود نوسان میکنند. هیچ راه شناخته شدهای برای افزایش تعدیل وجود ندارد زیرا طول طناب متغیر است. به طور کلی، خطر تشدید و عدم تعدیل باعث میشود بوسیله ارتعاش آسانسور آسیب پذیر شود.
نوسان طناب، این پدیده زمانی اتفاق میافتد که کابل آسانسور به فرکانس طبیعی خود برسد، کابل آسانسور را به سرعت به ارتعاش درمیآورد و موجب حرکات غیر معمول آسانسور و خسارات درون شفت آسانسور میشود. با این حال، نوسان طناب در بسیاری از مردم در زندگی روزمره به دلیل قانون 3 نیوتن تأثیر نمیگذارد. این به این معنی است که چیزی نیاز به تنظیم طناب در حرکت دارد. موج در طناب آسانسور در ساختمان های بلند میتواند بوسیله باد سنگین یا حرکت لرزهای ایجاد شود. موضوع باد زیاد مهم نمیباشد چرا که اثرات آن کمتر و قابل پیش بینیتر است. زمین لرزه ها به علت آسیب زیاد در آسانسورهای مکانیکی ثبت میشوند. آسیب معمولی ناشی از نوسان طناب در شفتهای آسانسور شامل مسدود کردن کابلهای آسانسور، تغییر شکل ریل ها و خارج شدن از ریل است. در سال 2011، پس از زلزله های Chuetsu در ژاپن برای ارزیابی خسارت ها، بررسی هایی انجام شد و مشخص شد که حدود 24 درصد از آسیب ها به علت برخورد طناب با ماشین آلات یا گیر کردن آسانسور بوده است. این مهم است زیرا نشان میدهد که کابل ها در آسانسورها میتوانند در صورتی که آسانسور در ساختمان هایی که در مناطق لرزهای نصب میشوند، پیامدهای مخربی داشته باشد.
از آنجایی که راه حل مناسب کمی برای این مشکل وجود دارد، مهندسان دریافتهاند که بهترین راه برای حل این مشکل آن است که آن را به طور کامل از بین ببرند. به جای افزایش تعدیل و ساخت طناب طولانی، مهندسان از سیستم هایی مانند لابی های آسمان استفاده میکنند تا محدودیتهای طول طناب را برای امکان تشدید کاهش دهند. با این حال، یک راه حل که طناب را کاملاً حذف کند، در نهایت میتواند یک روش بهتر و ارزانتر برای رفع مشکل تشدید باشد که همان آسانسور چند جهته بدون سیم است